جفت شدن اکسایشی تیولها به ترکیبهای دی سولفیدی و حذف اکسایشی ترکیب های آلی دی سولفیدی و سولفیدی از برشهای سبک نفتی،سوختهای بنزین-دیزل و میعانات گازی

تیولها و دیسولفیدها نقش و اهمیت زیادی در فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیائی دارند. تیولها و دیسولفیدها در ساختار سلولهای آلی نقش دارند و در صنعت به عنوان عامل ولکانیزاسیون و به عنوان ماده جلوگیری کننده از پارگی کویلها در مقابل کک و کربنمنوکسید و در کشاورزی به عنوان ماده ضد عفونی کننده خاک استفاده می شود. در گاز شهری برای بودارکردن گاز به عنوان هشدار دهنده استفاده می شود. برای جلوگیری از پلیمره شدن آلکنها در هنگام انبارش نیز استفاده می شود. روشهای زیادی برای سنتز دی سولفیدها ارائه شده است، اما در اینجا ما سعی کرده ایم روش هائی را ارائه دهیم که شامل کاتالیست ها، مواد شیمیائی، حلال های سازگار با محیط زیست، شرایط ملایم، زمان کوتاه و بهره بالا باشد. علیرغم همه مزایا، ترکیب های گوگردی به عنوان سم صنعت بویژه صنعت های نفت و گاز می باشند، به طوری که واحدهای سولفورزدائی پردردسرترین، پرحادثه ترین و آلوده ترین واحد عملیاتی در یک پالایشگاه گاز می باشد. خوردگی و آلودگیهای زیست محیطی با وجود همه تدابیر، مقررات و استانداردها فاجعه بار است. درصنعت برای حذف ترکیب های گوگردی یا آنها را به h2sو سپس به گوگرد دانه بندی یا به ترکیب های دی سولفیدی تبدیل و در تانک ذخیره و سپس در خاک دفن می کنند. ترکیبهای سولفیدی و دی سولفیدی در سوختها در هنگام احتراق به سولفونها و سولفوکسیدها و دی اکسید گوگرد و سایر مشتقهای مضر برای انسان و محیط زیست تبدیل می شوند. این ترکیبهای مضر باعث خوردگی در قطعات مختلف خودروها نیز می شوند. روشهای حذف گوناگونی ارائه شده است که شامل روش حذف توسط هیدروژن در دمای بالا، روش اکسیداسیون، روش تلفیق این دو، روش گوگرد زدائی باکتریائی، روش مایکروویو و ... اما روشی که در این جا استفاده شده است روش حذف اکسیداسیونی گوگرد می باشد. دلیل استفاده از این روش ارزانی، سبز بودن اکسیدان، سازگاری حلال با محیط زیست، دمای پایین، زمان نسبتا کوتاه و کارائی بسیار بالا (میزان گوگرد از ppm 725 در ماده اولیه به کمتر از ppm 3 در محصول) و انجام واکنش در فشار اتمسفر بوده است.